Ik schrijf verhalen voor alle soorten evenementen, situaties of spelvormen. Voor op school, het kampvuur of aan het kerstdiner. Familie weekenden of verjaarspartijtjes. Ook religieuze verhalen voor in de kerk of de jeugddienst.

De producten/prijzen hiernaast geven een indicatie van de mogelijkheden.
Meer informatie, specifieke wensen etc? Klik op de knop “Hoe werkt het” of stuur een Email via het contactformulier.

Wil je een gepersonaliseerd verhaal voor die speciale gelegenheid of je eigen unieke belevenis terugzien in verhaalvorm? Ga naar de pagina "Anders" en vul het formulier in, dan laat ik zo snel mogelijk weten of ik iets voor je kan betekenen.

VOORBEELDEN

Rivka's ontdekking

(Autheur: © Arne Overbeek - 2016)

Rivka keek snel om zich heen voordat ze nerveus tussen de twee kleine huisjes vandaan stapte. Ze stak de met oude, onregelmatige klinkers beklede straat over. Aan de andere kant, achter een boom, stond haar oudere broer Boaz driftig te wenken: ‘Kom nou Riv, schiet eens op!’ Het was vroeg in de morgen: een tijdstip waarop het nog redelijk koel was en de hitte van de middagzon het leven in de stad nog niet had platgelegd. Ze had getwijfeld of ze mee moest gaan met haar broer, maar zijn aanstekelijke enthousiasme en haar eigen nieuwsgierigheid hadden het van haar gezond verstand gewonnen. Stilletjes waren ze het huis uit gegaan en hadden ze zich zo onopvallend mogelijk door de nog slapende stad bewogen. Ze voegde zich nu bij Boaz, die haar direct bij de hand nam en meetrok. ‘Schiet toch eens op, straks ziet iemand ons nog! Trouwens, we zijn niet de enigen die gaan kijken.’ Boaz wees nu naar de laatste wat lager gelegen eenvoudige huisjes en Rivka zag nog net twee vrouwen de hoek om gaan. ‘Wie zijn dat?’ fluisterde ze. Boaz haalde zijn schouders op. ‘Hoe moet ik dat weten? Misschien familie of vrienden die nog een laatste eer willen bewijzen.’ Hij sloop verder de weg af naar beneden terwijl hij Rivka met korte rukjes achter zich aantrok. Aan het eind van de straat knielde hij neer bij een klein lemen huisje en drukte zich tegen de muur. Rivka deed automatisch hetzelfde en wachtte af tot Boaz het teken zou geven dat ze verder konden. Hij keek voorzichtig om het hoekje van de muur. Toen hij zichzelf ervan overtuigd had dat de kust veilig was, trok hij haar weer overeind en sloegen ze de hoek om. Rivka bleef abrupt staan waardoor ze Boaz, die nog steeds haar hand vasthield, bijna onderuit trok. ‘Wat doe je?’ siste hij. ‘Pap en mam vinden dit vast niet goed,’ fluisterde ze terug terwijl ze langs hem heen naar de oude stadspoort keek die voor hen opdoemde. Ze wilde hier niet zijn. Het was te snel. Ze had niet toe moeten geven aan haar broer. De oude, verweerde stadsmuren leken nu op haar af te komen. Ze kon ze bijna horen fluisteren: ‘We hebben alles gezien! We weten wat er gebeurd is!’ Boaz keek haar nu boos aan. ‘Je laat me niet weer in de steek hè?’ Rivka huiverde even en haar gedachten gingen terug naar de verschrikkingen, nu twee dagen terug. Er was een grote menigte op de been geweest en ze had zich, net als nu, door Boaz mee laten slepen. Ze wist niet precies wat de man gedaan had om zo’n zware straf te verdienen, maar het beeld van de ernstig mishandelde man die door de straten voortgeduwd werd op weg naar zijn executie, zou voor altijd op haar netvlies staan.